Terapia po mastektomii

Mastektomia niesie za sobą psychiczne i fizyczne konsekwencje.

Do fizycznych skutków usunięcia piersi możemy zaliczyć m. in.:

• ranę pooperacyjną,

• zrosty i blizny, które mogą prowadzić do ograniczenia ruchomości kończyny górnej i klatki piersiowej,

• problemy z odpływem limfy (obrzęki limfatyczne),

• przykurcze mięśniowe,

• osłabienie i zaniki mięśni,

Kompleksowe postępowanie rehabilitacyjne łączy w sobie kilka elementów, jak:

• terapia manualna (terapia tkanek miękkich, czyli mięśni i powięzi wokół operowanego obszaru oraz techniki mobilizacji i manipulacji w obrębie stawu ramiennego, stawów barkowo-obojczykowych i mostkowo-obojczykowych),

• mobilizacja blizny, czyli delikatne rozciąganie i uelastycznianie blizny pooperacyjnej,

• kinezyterapia, czyli odpowiednie ćwiczenia,

• drenaż limfatyczny, czyli najistotniejszy element terapii, którego celem jest niwelowanie obrzęku w obrębie kończyny górnej, dołu pachowego i klatki piersiowej, którego skutki mogą być niebezpieczne dla zdrowia czy życia.

Szybko podjęta terapia manualna zapobiega powstaniu ograniczeń ruchomości w obrębie kończyny górnej stronie i zmniejsza dolegliwości bólowe, które pojawiają się po operacji.

Po mastektomii, jak po każdej interwencji chirurgicznej, praca z blizną pooperacyjną jest niezbędna do jej właściwej przebudowy. Od momentu zakończenia procesu gojenia się blizny (4-6 tygodni po operacji) do jej pełnego ukształtowania (ok. 2 lata po zabiegu) trwa okno terapeutyczne, kiedy możemy mieć wpływ na jej kształt, kolor i ruchomość. Nadmierne napięcie w obrębie blizny może przyczyniać się do powstania dolegliwości bólowych w obrębie klatki piersiowej i barku, a także ograniczać ruchomość.

Bardzo często z zabiegiem mastektomii wiąże się konieczność usunięcia węzłów chłonnych, co przyczynia się do powstawania obrzęku limfatycznego, czyli zastoju chłonki w obrębie kończyny górnej, dołu pachowego i klatki piersiowej. Niezwykle ważne jest w tych przypadkach regularne poddawanie się drenażowi limfatycznemu.